yeNiL-ki

yenik ve eksik hissediyorum
kalbime hükmetmeyi hayatımın hiçbir zamanında öğrenemediğim için
her seferinde suratıma çarpan kapıların sızılarını gizlemeyi beceremediğim
yıllarca rol yapmayı öğretirken herkese
rol yapmam gereken tüm zamanlarda elimden hiçbirşey gelmediği için

yenik hissediyorum kendimi
sabaha karşı
veda etmeyi bile başaramadığım için
güçlü yanlarımla hassaslıklarımı kapatmayı beceremediğim için
saygı duyulmadığını, benim kadar önemsenmediğini
ve özen gösterilmediğini fark ettiğim anlarda
kurallarıma ve kendime sadık kalamadığım
ihanet ettiğim için

eksik hissediyorum
yaşadıklarımı her seferinde reddedip pembe masallara
çıkarsız sevmelere, kendinden bile çok düşünmelere
kız kaçıranlara, rugan pabuçlara, renkli lolipoplara
ezber bozanlara inandığım
ve tüm bunların artık masal olduğuna
kendimi ikna edemediğim için

yenik ve eksik hissediyorum
uykumu sana heba ettiğim,
kendimden vazgeçtiğim,
çıkan en ufak pürüzde dünya durmuş gibi davrandığım,
her seferinde hiçbirşey olmamış gibi
en baştan başladığım
her seferinde temize çektiğim
benim gibi hissetmediğini
ve asla hissetmeyeceğini bildiğim halde
ısrarla orda öylece beklediğim için

yenik
eksik
ve çok çaresiz
hissediyorum
hayat her sorduğunda bana
kendimi ezip, bozup,
her tekrarda daha fazla kendimi hırpalayıp
yok edip
yine de hep seni seçtiğim için

ve biliyorum
seni hergün her an affetsem bile
birgün kendimi asla affedemeyecek o çıkmaza gireceğim
ve biliyorum o gün
sen orda olmayacaksın

yenik
eksik
yalnız
ve karanlık hissediyorum
o anın gelmeyeceğine duyduğum
umudu bana yitirttiğin için..