olmayı beceremedik
nefes kesen doruklarında tutkunun
yitiremedik kendimizi
ki kanıp tenlerimize bir daha doğalım
izlerken ilk ışıklarını günün
uyup atışlarına kalplerimizin
tüm sahip olduklarımızı
tek bir ana sunup 'iyi ki' diyemedik
herşey o kadar kararında
ve mantık çerçevesinde seyretti ki
durduramadık dünyayı
bir tek saniye bile
şimdi ben gitsem
ardımdan ağlamazsın
şimdi sen gitsen
adına şiirler yazmam
kalsam eğer seninle
uykunda savunmasız bir tutkuyla
kaçıp gitmesin o an diye sıkı sıkı sarılmazsın
ya da yanımda olsan sen
teslim olmam kayıtsız şartsız
varlığına bedeninin
iki iki daha dört eder
salt bunu bulduk, bulabildik
oysa onun bekareti bozulalı çok olmuştu
ezberleri bozamadık
ne bir öfke
ne bir sevda
ne bir nefret
ne bir aşk yaratamadık
sen ve ben -iki kişi-
bir tane 'biz' edemedik
yapamadık...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder